Ο Ηλίας Καρελλάς γεννηθηκε το 1980 και ασχολείται επαγγελματικά με το Θέατρο Σκιών εδώ και δέκα χρόνια
ελκύοντας το κοινό με τις ξεχωριστές παραστάσεις και το πηγαίο ταλέντο του.
Οι γονείς του τον πήγαιναν τακτικά στην Πλάκα στο θεατράκι του Χαρίδημου. Εκεί γεννήθηκε η περιέργεια για τον ήρωα της σκιάς, τον Καραγκιόζη. «Τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Γέλαγα με τις κατραπακιές που έριχνε, εντυπωσιαζόμουν με την τεράστια μύτη του Μορφονιού, κοιτούσα έκπληκτος τα μέλη του Εβραίου που κινούνταν πάνω κάτω σαν να είχε... μοτεράκι. Ξεκαρδιζόμουν όταν τα Κολλητήρια έδιναν το παρών και το μεγάλο Κολλητήρι μετρούσε τα αδέλφια του λέγοντας 1-2-Χ... Ολα ήταν μεγαλειώδη. Ακόμη και ο φόβος. Το φίδι στον Μεγαλέξανδρο με τρόμαζε ή όταν ο Καραγκιόζης κρατούσε τον σταυρό για να ξορκίσει τον Εξαποδώ στην παράσταση "Ο Καραγκιόζης και ο Διάβολος κουμπάροι"».
Σπούδασε σκηνογραφία στη σχολή Λ. Σταυράκου και μαθήτευσε κοντά στον καραγκιοζοπαίχτη Θ. Σπυρόπουλο.
Επίσης, συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως: Ε. Σπαθάρης, Δ. Πιατάς, Π. Θαλασσινός, Π.Χαϊκάλης, Θ. Καρακατσάνης,
Σ. Καλογήρου, Τ. Παλαντζίδης, Ε. Σαμιωτάκη, V. Scraenen κ.α.
Δημιούργησε τις θεατρικές παραγωγές "Θησέας και Μινώταυρος" (θέατρο Νέο Ριάλτο, 2004-5), "Νύχτες γέλιου και κωμωδίας"
και "Καραγκιόζης - the stand back commedy" (θέατρο Βικτώρια, 2003-05), "Πλούτος" του Αριστοφάνη (2003), "Το μαγικό μπουκάλι" (2001) κ.α.
Μελέτησε τις ρίζες του λαϊκού αυτού είδους και με δημουργική πνοή συνεχίζει να το ανανεώνει.
Πηγή έμπνευσής του αποτελούν όλα τα είδη θεάτρου στα οποία δοκιμάζεται με επιτυχία, κερδίζοντας την αγάπη και την αναγνώριση του κοινού,
όχι μόνο ως καραγκιοζοπαίχτης, αλλά και ως πολύπλευρος δημιουργός.
Σήμερα, μετά από πολυάριθμες διακεκριμένες εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό,
παρουσιάζει παραστάσεις σε δήμους, μόνιμα θέατρα και σχολεία, με την άδεια του Υπουργείου Παιδείας,
ενώ παραδίδει επίσης σεμινάρια Θεάτρου Σκιών.
Ως ζωγράφος και κατασκευαστής, έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Τέλος, η αγάπη του για την παράδοση τον έστρεψε προς τη μελέτη του δημοτικού τραγουδιού, αλλά και την
οργάνωση μουσικών παραστάσεων, στις οποίες ψυχαγωγεί το κοινό με την ιδιαίτερη φωνή του.
ελκύοντας το κοινό με τις ξεχωριστές παραστάσεις και το πηγαίο ταλέντο του.
Οι γονείς του τον πήγαιναν τακτικά στην Πλάκα στο θεατράκι του Χαρίδημου. Εκεί γεννήθηκε η περιέργεια για τον ήρωα της σκιάς, τον Καραγκιόζη. «Τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Γέλαγα με τις κατραπακιές που έριχνε, εντυπωσιαζόμουν με την τεράστια μύτη του Μορφονιού, κοιτούσα έκπληκτος τα μέλη του Εβραίου που κινούνταν πάνω κάτω σαν να είχε... μοτεράκι. Ξεκαρδιζόμουν όταν τα Κολλητήρια έδιναν το παρών και το μεγάλο Κολλητήρι μετρούσε τα αδέλφια του λέγοντας 1-2-Χ... Ολα ήταν μεγαλειώδη. Ακόμη και ο φόβος. Το φίδι στον Μεγαλέξανδρο με τρόμαζε ή όταν ο Καραγκιόζης κρατούσε τον σταυρό για να ξορκίσει τον Εξαποδώ στην παράσταση "Ο Καραγκιόζης και ο Διάβολος κουμπάροι"».
Σπούδασε σκηνογραφία στη σχολή Λ. Σταυράκου και μαθήτευσε κοντά στον καραγκιοζοπαίχτη Θ. Σπυρόπουλο.
Επίσης, συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως: Ε. Σπαθάρης, Δ. Πιατάς, Π. Θαλασσινός, Π.Χαϊκάλης, Θ. Καρακατσάνης,
Σ. Καλογήρου, Τ. Παλαντζίδης, Ε. Σαμιωτάκη, V. Scraenen κ.α.
Δημιούργησε τις θεατρικές παραγωγές "Θησέας και Μινώταυρος" (θέατρο Νέο Ριάλτο, 2004-5), "Νύχτες γέλιου και κωμωδίας"
και "Καραγκιόζης - the stand back commedy" (θέατρο Βικτώρια, 2003-05), "Πλούτος" του Αριστοφάνη (2003), "Το μαγικό μπουκάλι" (2001) κ.α.
Μελέτησε τις ρίζες του λαϊκού αυτού είδους και με δημουργική πνοή συνεχίζει να το ανανεώνει.
Πηγή έμπνευσής του αποτελούν όλα τα είδη θεάτρου στα οποία δοκιμάζεται με επιτυχία, κερδίζοντας την αγάπη και την αναγνώριση του κοινού,
όχι μόνο ως καραγκιοζοπαίχτης, αλλά και ως πολύπλευρος δημιουργός.
Σήμερα, μετά από πολυάριθμες διακεκριμένες εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό,
παρουσιάζει παραστάσεις σε δήμους, μόνιμα θέατρα και σχολεία, με την άδεια του Υπουργείου Παιδείας,
ενώ παραδίδει επίσης σεμινάρια Θεάτρου Σκιών.
Ως ζωγράφος και κατασκευαστής, έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Τέλος, η αγάπη του για την παράδοση τον έστρεψε προς τη μελέτη του δημοτικού τραγουδιού, αλλά και την
οργάνωση μουσικών παραστάσεων, στις οποίες ψυχαγωγεί το κοινό με την ιδιαίτερη φωνή του.
