Από αυτό το τεύχος της εφημερίδας του Πανελληνίου Σωματείου Θεάτρου Σκιών αντιγράφω τη βιογραφία του καραγκιοζοπαίχτη Σταμάτη Γενεράλη.
Ο Σταμάτης Γενεράλης ή «Στάμος» όπως του άρεσε να γράφει καμιά φορά, γεννήθηκε στον Πειραιά στα 1936 αλλά μεγάλωσε στην Κρήτη.
Ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της νεότερης γενιάς της σχολής του Πειραιά, αφού τα σημαντικότερα ακούσματα τα είχε από τον Πειραιώτη καραγκιοζοπαίκτη Βάγγο. Ήταν από τους πρώτους που ηχογράφησε στην Ελλάδα δίσκο με θέμα τον καραγκιόζη, κάνοντας μάλιστα και πολιτική σάτιρα στον «Καραγκιόζη Πρωθυπουργό» (1963) ενώ ηχογράφησε και τον «Καραγκιόζη μπαρμπέρη», «Ο Καραγκιόζης στο λούνα πάρκ» και ο «Καραγκιόζης υπηρέτης».
Αρκετές σαιζόν έπαιξε σε μόνιμα θέατρα, όπως το «Παράδεισος 2» (1967 - 1968), στο Αιγάλεω, ενώ αρκετά χρόνια στα Καμίνια του Πειραιά και στην Νεάπολη Νικαίας.
Λόγω της σωματικής του δύναμης βοήθησε τους περισσότερους καραγκιοζοπαίκτες της εποχής να στήσουν τα μόνιμα θέατρά τους κάνοντας τα πάντα: από ξεμπάζωμα χώρων μέχρι χτίσιμο, γι αυτό και θεωρείται από τους πραγματικούς
εργάτες της τέχνης.
Το 1972 και ΄73 έπαιξε στο θέατρο «ΦΛΟΡΙΝΤΑ» στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ενώ συνεργάστηκε με τους θεατρικούς επιχειρηματίες Σταυρολέμη και Βουγά, οι οποίοι του οργάνωναν παραστάσεις σε κινηματογράφους σ’ όλη την Ελλάδα.
Στην ταινία του Σμαραγδή «Θεόφιλος» συμμετείχε στην «αποθέωση» (αναπαράσταση) της σκηνής που ο Αλή πασάς τσακίζει το πόδι του Κατσαντώνη.
Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών, διατελώντας μέχρι και Αντιπρόεδρος. Έπαιξε σε πολλά φεστιβάλ, με τελευταίο αυτό της Ύδρας, ενώ συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές στην ΕΤ2 με πρόσφατες το 1994, ‘95 που ήταν και παραγωγή του Σωματείου.
Είχε τις μεγαλύτερες και βαρύτερες φιγούρες από όλους τους καραγκιοζοπαίκτες, τις οποίες έφτιαχνε από πλεξιγκλάς, ενώ ζωγράφιζε μόνος του και τα σκηνικά του.
Πέθανε τη Δευτέρα 7 Απρίλη, το πρωί στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας, χτυπημένος από τον καρκίνο.
Ο Σταμάτης Γενεράλης ή «Στάμος» όπως του άρεσε να γράφει καμιά φορά, γεννήθηκε στον Πειραιά στα 1936 αλλά μεγάλωσε στην Κρήτη.
Ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της νεότερης γενιάς της σχολής του Πειραιά, αφού τα σημαντικότερα ακούσματα τα είχε από τον Πειραιώτη καραγκιοζοπαίκτη Βάγγο. Ήταν από τους πρώτους που ηχογράφησε στην Ελλάδα δίσκο με θέμα τον καραγκιόζη, κάνοντας μάλιστα και πολιτική σάτιρα στον «Καραγκιόζη Πρωθυπουργό» (1963) ενώ ηχογράφησε και τον «Καραγκιόζη μπαρμπέρη», «Ο Καραγκιόζης στο λούνα πάρκ» και ο «Καραγκιόζης υπηρέτης».
Αρκετές σαιζόν έπαιξε σε μόνιμα θέατρα, όπως το «Παράδεισος 2» (1967 - 1968), στο Αιγάλεω, ενώ αρκετά χρόνια στα Καμίνια του Πειραιά και στην Νεάπολη Νικαίας.
Λόγω της σωματικής του δύναμης βοήθησε τους περισσότερους καραγκιοζοπαίκτες της εποχής να στήσουν τα μόνιμα θέατρά τους κάνοντας τα πάντα: από ξεμπάζωμα χώρων μέχρι χτίσιμο, γι αυτό και θεωρείται από τους πραγματικούς
εργάτες της τέχνης.
Το 1972 και ΄73 έπαιξε στο θέατρο «ΦΛΟΡΙΝΤΑ» στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ενώ συνεργάστηκε με τους θεατρικούς επιχειρηματίες Σταυρολέμη και Βουγά, οι οποίοι του οργάνωναν παραστάσεις σε κινηματογράφους σ’ όλη την Ελλάδα.
Στην ταινία του Σμαραγδή «Θεόφιλος» συμμετείχε στην «αποθέωση» (αναπαράσταση) της σκηνής που ο Αλή πασάς τσακίζει το πόδι του Κατσαντώνη.
Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών, διατελώντας μέχρι και Αντιπρόεδρος. Έπαιξε σε πολλά φεστιβάλ, με τελευταίο αυτό της Ύδρας, ενώ συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές στην ΕΤ2 με πρόσφατες το 1994, ‘95 που ήταν και παραγωγή του Σωματείου.
Είχε τις μεγαλύτερες και βαρύτερες φιγούρες από όλους τους καραγκιοζοπαίκτες, τις οποίες έφτιαχνε από πλεξιγκλάς, ενώ ζωγράφιζε μόνος του και τα σκηνικά του.
Πέθανε τη Δευτέρα 7 Απρίλη, το πρωί στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας, χτυπημένος από τον καρκίνο.
