Ο Κωνσταντίνος Ντούμπας γεννήθηκε στην Χαλκίδα το 1993.
Από μικρός λάτρεψε τον αγαπημένο λαϊκό χάρτινο ήρωα γνωρίζοντας τον από τον μπερντέ του Ευγένιου Σπαθάρη.
Ο καμπούρης με το μακρύ χέρι με τη μεγάλη μύτη και τα στραβά πόδια έγινε για εκείνον ο καλύτερος φίλος περνώντας μαζί του πολλές ώρες.
Από πολύ μικρός του άρεσαν οι χαρτοκοπτικές του καραγκιόζη και δεν έχανε ευκαιρία ψάχνοντας συνέχεια για καινούργιες.
Το 2009 ,σε ηλικία 16 ετών ο θάνατος του Ευγένιου Σπαθάρη τον στενοχώρησε πολύ αλλά ήταν και η χρονολογία σταθμός για αυτόν ,γιατί τότε άρχισε να δίνει παραστάσεις στο σχολείο του κινώντας έτσι το ενδιαφέρων των συμμαθητών του και των γονέων που των παρακολουθούσαν ενθουσιασμένοι που τους θύμισε τα παλιά.
Το ίδιο έτος επικοινωνεί με τον πρόεδρο του Πανελλήνιου σωματείου θεάτρου σκιών τον κ. Πάνο Καπετανίδη ο οποίος των συμβούλεψε με μεράκι και υπομονή πολλά μυστικά της τέχνης και της δημιουργίας φιγούρων ,οφείλει δε και δημόσια να τον ευχαριστήσει για την πολύτιμη βοήθεια του.
Έτσι άρχισε να φτιάχνει τις δικές του φιγούρες αναζητώντας παντού ‘’υλικά’’ μιας και στην πόλη του δεν υπήρχαν αποκτώντας έτσι το χαϊδευτικό όνομα ‘’υλικός’’ που του κόλλησαν συνάδελφοι του καραγκιοζοπαίχτες.
Συμμετείχε στο 14ο και 15ο φεστιβάλ λόφου Στρέφη παρουσιάζοντας ένα έργο και ένα πρόλογο και η υποδοχή από τον κόσμο ήταν ενθουσιώδης.
Το 2011 έγραψε το πρώτο του έργο ,μια χριστουγεννιάτικη ιστορία που την παρουσίασε με φιγούρες που του σχεδίασε ο Χρήστος Στανισης και τις ολοκλήρωσε ζωγραφίζοντας και κατασκευάζοντας ο ‘’υλικός’’.
Στις ελεύθερες ώρες του διαβάζει βιβλία για τον καραγκιόζη και του αρέσει ιδιαίτερα το ‘’σκιές στο φως των κεριών’’ που περιγράφει την ζωή πολλών καραγκιοζοπαιχτών.
Είναι γραμμένος στο Σωματείο θεάτρου σκιών και ένα από τα όνειρα του είναι να περπατήσει στην Πάτρα στα βήματα των μεγάλων καραγκιοζοπαιχτών.
Από μικρός λάτρεψε τον αγαπημένο λαϊκό χάρτινο ήρωα γνωρίζοντας τον από τον μπερντέ του Ευγένιου Σπαθάρη.
Ο καμπούρης με το μακρύ χέρι με τη μεγάλη μύτη και τα στραβά πόδια έγινε για εκείνον ο καλύτερος φίλος περνώντας μαζί του πολλές ώρες.
Από πολύ μικρός του άρεσαν οι χαρτοκοπτικές του καραγκιόζη και δεν έχανε ευκαιρία ψάχνοντας συνέχεια για καινούργιες.
Το 2009 ,σε ηλικία 16 ετών ο θάνατος του Ευγένιου Σπαθάρη τον στενοχώρησε πολύ αλλά ήταν και η χρονολογία σταθμός για αυτόν ,γιατί τότε άρχισε να δίνει παραστάσεις στο σχολείο του κινώντας έτσι το ενδιαφέρων των συμμαθητών του και των γονέων που των παρακολουθούσαν ενθουσιασμένοι που τους θύμισε τα παλιά.
Το ίδιο έτος επικοινωνεί με τον πρόεδρο του Πανελλήνιου σωματείου θεάτρου σκιών τον κ. Πάνο Καπετανίδη ο οποίος των συμβούλεψε με μεράκι και υπομονή πολλά μυστικά της τέχνης και της δημιουργίας φιγούρων ,οφείλει δε και δημόσια να τον ευχαριστήσει για την πολύτιμη βοήθεια του.
Έτσι άρχισε να φτιάχνει τις δικές του φιγούρες αναζητώντας παντού ‘’υλικά’’ μιας και στην πόλη του δεν υπήρχαν αποκτώντας έτσι το χαϊδευτικό όνομα ‘’υλικός’’ που του κόλλησαν συνάδελφοι του καραγκιοζοπαίχτες.
Συμμετείχε στο 14ο και 15ο φεστιβάλ λόφου Στρέφη παρουσιάζοντας ένα έργο και ένα πρόλογο και η υποδοχή από τον κόσμο ήταν ενθουσιώδης.
Το 2011 έγραψε το πρώτο του έργο ,μια χριστουγεννιάτικη ιστορία που την παρουσίασε με φιγούρες που του σχεδίασε ο Χρήστος Στανισης και τις ολοκλήρωσε ζωγραφίζοντας και κατασκευάζοντας ο ‘’υλικός’’.
Στις ελεύθερες ώρες του διαβάζει βιβλία για τον καραγκιόζη και του αρέσει ιδιαίτερα το ‘’σκιές στο φως των κεριών’’ που περιγράφει την ζωή πολλών καραγκιοζοπαιχτών.
Είναι γραμμένος στο Σωματείο θεάτρου σκιών και ένα από τα όνειρα του είναι να περπατήσει στην Πάτρα στα βήματα των μεγάλων καραγκιοζοπαιχτών.
