H συλλογή Whitman/Rinvolucri του Πανεπιστημίου Harvard εντάσσεται σ'ενα πλαίσιο συστηματικής μελέτης της προφορικής λογοτεχνίας που ξεκινάει απο δυο καθηγητές κλασικής φιλολογίας, τον Milman Parry και τον Albert Lord, μελετητές του Ομήρου που διατύπωσαν θεμελιακούς κανόνες της προφορικής σύνθεσης.
Ο Cedric Whitman, κλασικός φιλόλογος και αξιόλογος μελετητής του Ομήρου, του Σοφοκλή και του Αριστοφάνη, πρωτομαγνητοφώνησε παραστάσεις Καραγκιόζη στην Κρήτη το Φεβρουάριο του 1962.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Whitman γνώρισε με τη μεσολάβηση του Σταύρου Παπασταύρου, που δίδασκε Νέα Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, τον Ιταλοσκωτσέζο Mario Rinvolucri.
Το Νοέμβρη του 1968 ο Whitman έκανε τις απαραίτητες ενέργειες για να εξασφαλίσει την απαιτούμενη χρηματοδότηση και τον Ιούνιο του 1969 ο Mario Rinvolucri ξεκινούσε απο το Cambridge της Αγγλίας με ειδικό εξοπλισμό για υψηλής πιστότητας μαγνητοφωνήσεις και με τη συνοδεία του φωτογράφου John Frick για την οπτική κάλυψη της αποστολής. Πέρασαν τον Ιούλιο και τον Άυγουστο στην Ελλάδα μαγνητοφωνώντας παραστάσεις και φωτογραφίζοντας φιγούρες και σκηνικά του Καραγκιόζη. Ο Rinvolucri μαγνητοφώνησε συνολικά 44 παραστάσεις, 9 σενάρια χωρίς ακροατήριο και 21 συνεντέυξεις με τους Καραγκιοζοπαικτες, στην Αττική, τη βόρεια Πελοπόννησο και τη δυτική Στερεά Ελλάδα. Ταυτόχρονα αγόρασε (ή του χάρισαν ανάλογα με την περίσταση) λιγοστές φιγούρες τόσο για το Harvard οσο και για το Βρετανικό μουσείο.
Τον Φεβρουάριο του 1971 ο Rinvolucri έστειλε στην Ελλάδα την Janet Beech για να ξαναπάρει συνεντεύξεις απο ορισμένους καραγκιοζοπαίκτες, έτσι ωστε να συγκριθεί το υλικό και να διερευνηθούν τυχόν νόμοι που διέπουν την προφορική εξιστόρηση της ζωής ενός καραγκιοζοπαίκτη. Για λόγους που οφείλονται στην ιστορική συγκυρία, για την Ελλάδα η σοδειά αυτου του ταξιδιού ήταν περιορισμένη σε ποσότητα, όχι ομως χωρίς ενδιαφέρον για τον μελετητή. Αυτη ηταν η τελευταία αποστολή στην Ελλάδα.
Συνολικά λοιπόν η συλλογή Whitman/Rinvolucri έχει 54 παραστάσεις, 12 σενάρια και 26 συνεντεύξεις. Επίσης υπάρχουν 200 περίπου έγχρωμες διαφάνειες. Τέλος, υπάρχει κι ενα ημίωρης διάρκειας φιλμ απο ζωντανή παράσταση του Φιδιού στο θέατρο του Γιώργου Χαρίδημου. Με αλφαβητική σειρά (και όχι με σειρα ή συχνότητα εμφανίσεως) οι καραγκιοζοπαίκτες που συμμετείχαν ηταν οι εξής: Αβραάμ Αντωνάκος, Νιόνιος Αλεξόπουλος, Αντώναρος, Ασπιώτης, Βάγγος, Βασίλαρος, Σταμάτης Γενεράλης, Γιάνναρος, Γκιτσάρης, Ντίνος Θεοδωρόπουλος, Σπύρος Καράμπαλης, Καρεκλάς(Κωνσταντινος Νταμαδάκης), Κατσάνος, Λέκκας, Μίμης και Κώστας Μάνος, Μητσάκης, Παναγιώτης Μιχόπουλος, Μίμης Μόλλας, Μονβάνος, Παπανικολάου, Ευγένιος Σπαθάρης, Θανάσης Σπυρόπουλος και Γιώργος Χαρίδημος. Απο αυτούς ο Ασπιώτης, ο Βασίλαρος, ο Θεοδωρόπουλος, ο Κατσάνος και ο Κώστας Μάνος συμμετέχουν μόνο με σενάρια ή συνεντεύξεις.
Όλοι οι υπόλοιποι δέχτηκαν να μαγνητοφωνηθούν ζωντανές παραστάσεις τους και πολλοι απαντησαν στις ερωτήσεις του Μάριου (οπως τον αποκαλούσαν) σχετικά με την τέχνη τους, τις χαρές και τα φαρμάκια τους.
Η Linda Myrsiades, η μονη μεχρι στιγμης μελετήτρια που ειχε την ευκαιρια να εκμεταλλευτει τη συλλογη, εχει δημοσιευσει, περα απο τον ευρετηριακου χαρακτηρα κατάλογο, ενα πληθος αρθρων και 2 βιβλία στα οποία εχει ασχοληθεί με επιμέρους θέματα.
Παρα ταύτα όμως, μια γενική θεώρηση της συλλογής δεν εχει γινει ποτέ....
Ο Cedric Whitman, κλασικός φιλόλογος και αξιόλογος μελετητής του Ομήρου, του Σοφοκλή και του Αριστοφάνη, πρωτομαγνητοφώνησε παραστάσεις Καραγκιόζη στην Κρήτη το Φεβρουάριο του 1962.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Whitman γνώρισε με τη μεσολάβηση του Σταύρου Παπασταύρου, που δίδασκε Νέα Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, τον Ιταλοσκωτσέζο Mario Rinvolucri.
Το Νοέμβρη του 1968 ο Whitman έκανε τις απαραίτητες ενέργειες για να εξασφαλίσει την απαιτούμενη χρηματοδότηση και τον Ιούνιο του 1969 ο Mario Rinvolucri ξεκινούσε απο το Cambridge της Αγγλίας με ειδικό εξοπλισμό για υψηλής πιστότητας μαγνητοφωνήσεις και με τη συνοδεία του φωτογράφου John Frick για την οπτική κάλυψη της αποστολής. Πέρασαν τον Ιούλιο και τον Άυγουστο στην Ελλάδα μαγνητοφωνώντας παραστάσεις και φωτογραφίζοντας φιγούρες και σκηνικά του Καραγκιόζη. Ο Rinvolucri μαγνητοφώνησε συνολικά 44 παραστάσεις, 9 σενάρια χωρίς ακροατήριο και 21 συνεντέυξεις με τους Καραγκιοζοπαικτες, στην Αττική, τη βόρεια Πελοπόννησο και τη δυτική Στερεά Ελλάδα. Ταυτόχρονα αγόρασε (ή του χάρισαν ανάλογα με την περίσταση) λιγοστές φιγούρες τόσο για το Harvard οσο και για το Βρετανικό μουσείο.
Τον Φεβρουάριο του 1971 ο Rinvolucri έστειλε στην Ελλάδα την Janet Beech για να ξαναπάρει συνεντεύξεις απο ορισμένους καραγκιοζοπαίκτες, έτσι ωστε να συγκριθεί το υλικό και να διερευνηθούν τυχόν νόμοι που διέπουν την προφορική εξιστόρηση της ζωής ενός καραγκιοζοπαίκτη. Για λόγους που οφείλονται στην ιστορική συγκυρία, για την Ελλάδα η σοδειά αυτου του ταξιδιού ήταν περιορισμένη σε ποσότητα, όχι ομως χωρίς ενδιαφέρον για τον μελετητή. Αυτη ηταν η τελευταία αποστολή στην Ελλάδα.
Συνολικά λοιπόν η συλλογή Whitman/Rinvolucri έχει 54 παραστάσεις, 12 σενάρια και 26 συνεντεύξεις. Επίσης υπάρχουν 200 περίπου έγχρωμες διαφάνειες. Τέλος, υπάρχει κι ενα ημίωρης διάρκειας φιλμ απο ζωντανή παράσταση του Φιδιού στο θέατρο του Γιώργου Χαρίδημου. Με αλφαβητική σειρά (και όχι με σειρα ή συχνότητα εμφανίσεως) οι καραγκιοζοπαίκτες που συμμετείχαν ηταν οι εξής: Αβραάμ Αντωνάκος, Νιόνιος Αλεξόπουλος, Αντώναρος, Ασπιώτης, Βάγγος, Βασίλαρος, Σταμάτης Γενεράλης, Γιάνναρος, Γκιτσάρης, Ντίνος Θεοδωρόπουλος, Σπύρος Καράμπαλης, Καρεκλάς(Κωνσταντινος Νταμαδάκης), Κατσάνος, Λέκκας, Μίμης και Κώστας Μάνος, Μητσάκης, Παναγιώτης Μιχόπουλος, Μίμης Μόλλας, Μονβάνος, Παπανικολάου, Ευγένιος Σπαθάρης, Θανάσης Σπυρόπουλος και Γιώργος Χαρίδημος. Απο αυτούς ο Ασπιώτης, ο Βασίλαρος, ο Θεοδωρόπουλος, ο Κατσάνος και ο Κώστας Μάνος συμμετέχουν μόνο με σενάρια ή συνεντεύξεις.
Όλοι οι υπόλοιποι δέχτηκαν να μαγνητοφωνηθούν ζωντανές παραστάσεις τους και πολλοι απαντησαν στις ερωτήσεις του Μάριου (οπως τον αποκαλούσαν) σχετικά με την τέχνη τους, τις χαρές και τα φαρμάκια τους.
Η Linda Myrsiades, η μονη μεχρι στιγμης μελετήτρια που ειχε την ευκαιρια να εκμεταλλευτει τη συλλογη, εχει δημοσιευσει, περα απο τον ευρετηριακου χαρακτηρα κατάλογο, ενα πληθος αρθρων και 2 βιβλία στα οποία εχει ασχοληθεί με επιμέρους θέματα.
Παρα ταύτα όμως, μια γενική θεώρηση της συλλογής δεν εχει γινει ποτέ....