Από τους νεότερους και σημαντικότερους συνεχιστές της λαϊκής τέχνης του Θεάτρου Σκιών. Γεννήθηκε το 1961 στην Πάτρα, στην ίδια γειτονιά όπου έχει γεννηθεί ο γεννήτορας του Έλληνα Καραγκιόζη, Δημήτρη Σαρδούνης ή Μίμαρος (1865-1902).
Κώστας Μακρής
Από παιδάκι ακόμη, βρέθηκε στο στενό κύκλο των μαθητών του καραγκιοζοπαίχτη και ανδρικελοπαίκτη Σωτήρη Ασπιώτη, ενώ ο ίδιος πρωτοπαρουσιάστηκε ως καραγκιοζοπαίχτης στο θέατρο «Ρεκόρ», στην πλατεία Μαρούδα της Πάτρας. Στη συνέχεια είχε την τύχη να μαθητεύσει και να εργαστεί στο πλευρό των τελευταίων μεγάλων του Μωραϊτικου Καραγκιόζη: Μητσάκη, Κώσταρο και Γιάνναρο.
Το βασικότερο χαρακτηριστικό του Κώστα Μακρή είναι η εκφραστικότητα των φιγούρων, των σκηνικών και των αφισών που κατασκευάζει, όπου είναι ορατές οι επιρροές που δέχτηκε κυρίως από το Θεόφιλο, αλλά και τον Μπόστ, χωρίς ωστόσο να παύει να πειραματίζεται και με πιο μοντέρνες μορφές της εικαστικής τέχνης.
Χάρη στην ιδιαίτερη εικαστική του αισθητική, βραβεύθηκε το 1989 στην Κωνσταντινούπολη με το βραβείο «Ιπεκτσί», στα πλαίσια καλλιτεχνικού διαγωνισμού με στόχο την προβολή της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο λαών.
Το 1990 βραβεύτηκε για το έργο του, που αφορούσε στην αδελφοποίηση του Ρεθύμνου Κρήτης με το Καστενάζο της Ιταλίας.
Εκτός από τις περιοδείες του σε όλη την Ελλάδα, έγινε ευρύτερα γνωστός από την παρουσία του στην τηλεόραση (ΕΤ2), καθώς και από την κατασκευή των φιγούρων και των σκηνικών στην τηλεοπτική μεταφορά του Αριστοφανικού «Πλούτου», που παρουσίασε ο Σταύρος Παράβας με τίτλο «Τα Κολλητήρια».
Το 1997 στο «Μύλο», στη Θεσσαλονίκη και το 1998 στο «Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο» της Πάτρας παρουσίασε δυο ατομικές του εκθέσεις, ενώ παράλληλα στους ίδιους χώρους παρουσιάστηκε και ένα μικρό τμήμα από την πολύ σπάνια συλλογή του, που αφορά σε χειρόγραφα, αφίσες, φιγούρες και σκηνικά των παλαιών καραγκιοζοπαιχτών.
Μια απο τις πιο συγκινητικες φωτογραφίες.. Ο Κώστας Μακρής μαζί με τους γίγαντες του ελληνικου θεατρου σκιών Ευγένιο Σπαθάρη και Βάγγο Κορφιάτη.
Εξάλλου αυτό το μεράκι του για τη διάσωση και διάδοση του Θεάτρου Σκιών, ήταν που τον ώθησε να ιδρύσει το 1994 και την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Μίμαρος». Η εταιρεία, στα χρόνια ύπαρξής της, έχει να επιδείξει μια σοβαρή δραστηριότητα σε ότι αφορά στη διάσωση και διάδοση της λαϊκής τέχνης, που ο Μακρής με συνέπεια υπηρετεί.
Το 2000, στο πλαίσιο των καρναβαλικών εκδηλώσεων της Πάτρας, πραγματοποίησε στο χώρο «Περί Τεχνών» την πρώτη ατομική έκθεση εικαστικών έργων του, εμπνευσμένων από την αισθητική του Θεάτρου Σκιών, αποσπώντας ευμενείς κριτικές για την εκφραστική του δεινότητα.
Στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του εντάσσεται και η συμμετοχή του σε σεμινάρια προγραμμάτων της Ε.Ε. για το λαϊκό πολιτισμό, όπου δίδαξε αλλαξοφωνία, κίνηση και σχεδιασμό φιγούρων και σκηνικών του Θεάτρου Σκιών.
Το 2004, το Ε.Λ.Ι.Α. (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο) επέλεξε τον Κώστα Μακρή, να παρουσιάσει παραστάσεις του στην Αθήνα, στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Ταυτόχρονα του ανατέθηκε η επιμέλεια για την έκθεση Καραγκιόζη που οργανώθηκε στο Γκάζι, καθώς και για την έκδοση λευκώματος, αφιερωμένο στο Θέατρο Σκιών. Από τότε και μέχρι σήμερα, συνεχίζεται η συνεργασία του με το Ε.Λ.Ι.Α., ως υπεύθυνου στον τομέα του Θεάτρου Σκιών.
Το 2006, ο οργανισμός Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006, συνεργάστηκε με τον Κώστα Μακρή στην ενότητα των 10ήμερων εκδηλώσεων που ήταν αφιερωμένες στο Θέατρο Σκιών. Συγκεκριμένα για όλες τις παραστάσεις, τις οποίες συμμετείχαν εκτός του Μακρή και άλλοι γνωστοί Πατρινοί καραγκιοζοπαίχτες, χρησιμοποιήθηκε ο χώρος του, «Βυρσοδεψείο».
Το «Βυρσοδεψείο», που ξεκίνησε να λειτουργεί πριν περίπου 3 χρόνια, αποτελεί το σπίτι του Καραγκιόζη στην Πάτρα. Ο Μακρής επέλεξε ένα παλιό πετρόκτιστο οίκημα, το οποίο διαμόρφωσε με πολύ μεράκι και γούστο, ώστε να μπορεί κάθε Πατρινός, αλλά και κάθε επισκέπτης της πόλης, να περάσει ευχάριστες ώρες και παράλληλα, να παρακολουθήσει ζωντανά παραστάσεις Καραγκιόζη.
Επιπροσθέτως, αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετά έργα του λαϊκού ζωγράφου - καραγκιοζοπαίχτη Μακρή, φιλοξενούνται στο Μουσείο του Ανθρώπου (Γαλλία) καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές του εξωτερικού (Ιταλία, Η.Π.Α. και αλλού).
Κώστας Μακρής
Από παιδάκι ακόμη, βρέθηκε στο στενό κύκλο των μαθητών του καραγκιοζοπαίχτη και ανδρικελοπαίκτη Σωτήρη Ασπιώτη, ενώ ο ίδιος πρωτοπαρουσιάστηκε ως καραγκιοζοπαίχτης στο θέατρο «Ρεκόρ», στην πλατεία Μαρούδα της Πάτρας. Στη συνέχεια είχε την τύχη να μαθητεύσει και να εργαστεί στο πλευρό των τελευταίων μεγάλων του Μωραϊτικου Καραγκιόζη: Μητσάκη, Κώσταρο και Γιάνναρο.
Το βασικότερο χαρακτηριστικό του Κώστα Μακρή είναι η εκφραστικότητα των φιγούρων, των σκηνικών και των αφισών που κατασκευάζει, όπου είναι ορατές οι επιρροές που δέχτηκε κυρίως από το Θεόφιλο, αλλά και τον Μπόστ, χωρίς ωστόσο να παύει να πειραματίζεται και με πιο μοντέρνες μορφές της εικαστικής τέχνης.
Χάρη στην ιδιαίτερη εικαστική του αισθητική, βραβεύθηκε το 1989 στην Κωνσταντινούπολη με το βραβείο «Ιπεκτσί», στα πλαίσια καλλιτεχνικού διαγωνισμού με στόχο την προβολή της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο λαών.
Το 1990 βραβεύτηκε για το έργο του, που αφορούσε στην αδελφοποίηση του Ρεθύμνου Κρήτης με το Καστενάζο της Ιταλίας.
Εκτός από τις περιοδείες του σε όλη την Ελλάδα, έγινε ευρύτερα γνωστός από την παρουσία του στην τηλεόραση (ΕΤ2), καθώς και από την κατασκευή των φιγούρων και των σκηνικών στην τηλεοπτική μεταφορά του Αριστοφανικού «Πλούτου», που παρουσίασε ο Σταύρος Παράβας με τίτλο «Τα Κολλητήρια».
Το 1997 στο «Μύλο», στη Θεσσαλονίκη και το 1998 στο «Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο» της Πάτρας παρουσίασε δυο ατομικές του εκθέσεις, ενώ παράλληλα στους ίδιους χώρους παρουσιάστηκε και ένα μικρό τμήμα από την πολύ σπάνια συλλογή του, που αφορά σε χειρόγραφα, αφίσες, φιγούρες και σκηνικά των παλαιών καραγκιοζοπαιχτών.
Μια απο τις πιο συγκινητικες φωτογραφίες.. Ο Κώστας Μακρής μαζί με τους γίγαντες του ελληνικου θεατρου σκιών Ευγένιο Σπαθάρη και Βάγγο Κορφιάτη.
Εξάλλου αυτό το μεράκι του για τη διάσωση και διάδοση του Θεάτρου Σκιών, ήταν που τον ώθησε να ιδρύσει το 1994 και την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Μίμαρος». Η εταιρεία, στα χρόνια ύπαρξής της, έχει να επιδείξει μια σοβαρή δραστηριότητα σε ότι αφορά στη διάσωση και διάδοση της λαϊκής τέχνης, που ο Μακρής με συνέπεια υπηρετεί.
Το 2000, στο πλαίσιο των καρναβαλικών εκδηλώσεων της Πάτρας, πραγματοποίησε στο χώρο «Περί Τεχνών» την πρώτη ατομική έκθεση εικαστικών έργων του, εμπνευσμένων από την αισθητική του Θεάτρου Σκιών, αποσπώντας ευμενείς κριτικές για την εκφραστική του δεινότητα.
Στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του εντάσσεται και η συμμετοχή του σε σεμινάρια προγραμμάτων της Ε.Ε. για το λαϊκό πολιτισμό, όπου δίδαξε αλλαξοφωνία, κίνηση και σχεδιασμό φιγούρων και σκηνικών του Θεάτρου Σκιών.
Το 2004, το Ε.Λ.Ι.Α. (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο) επέλεξε τον Κώστα Μακρή, να παρουσιάσει παραστάσεις του στην Αθήνα, στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Ταυτόχρονα του ανατέθηκε η επιμέλεια για την έκθεση Καραγκιόζη που οργανώθηκε στο Γκάζι, καθώς και για την έκδοση λευκώματος, αφιερωμένο στο Θέατρο Σκιών. Από τότε και μέχρι σήμερα, συνεχίζεται η συνεργασία του με το Ε.Λ.Ι.Α., ως υπεύθυνου στον τομέα του Θεάτρου Σκιών.
Το 2006, ο οργανισμός Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006, συνεργάστηκε με τον Κώστα Μακρή στην ενότητα των 10ήμερων εκδηλώσεων που ήταν αφιερωμένες στο Θέατρο Σκιών. Συγκεκριμένα για όλες τις παραστάσεις, τις οποίες συμμετείχαν εκτός του Μακρή και άλλοι γνωστοί Πατρινοί καραγκιοζοπαίχτες, χρησιμοποιήθηκε ο χώρος του, «Βυρσοδεψείο».
Το «Βυρσοδεψείο», που ξεκίνησε να λειτουργεί πριν περίπου 3 χρόνια, αποτελεί το σπίτι του Καραγκιόζη στην Πάτρα. Ο Μακρής επέλεξε ένα παλιό πετρόκτιστο οίκημα, το οποίο διαμόρφωσε με πολύ μεράκι και γούστο, ώστε να μπορεί κάθε Πατρινός, αλλά και κάθε επισκέπτης της πόλης, να περάσει ευχάριστες ώρες και παράλληλα, να παρακολουθήσει ζωντανά παραστάσεις Καραγκιόζη.
Επιπροσθέτως, αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετά έργα του λαϊκού ζωγράφου - καραγκιοζοπαίχτη Μακρή, φιλοξενούνται στο Μουσείο του Ανθρώπου (Γαλλία) καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές του εξωτερικού (Ιταλία, Η.Π.Α. και αλλού).
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ιωάννης στις Παρ Ιουν 01, 2012 5:00 am, 1 φορά
Aπλά Τ Ε Λ Ε Ι Ο 
.Συμφωνώ μαζί σου Ορέστη.Απο πού είναι αυτό το κλασσικό σχέδιο του Μίμαρου;