Παραθέτω από την ιστοσελίδα του προέδρου του Πανελληνίου Σωματείου Θεάτρου Σκιών κ. Πάνου Καπετανίδη http://www.karagkiozis.com/ και συγκεκριμένα από εδώ τη βιογραφία του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη. Παρεμπιπτώντως, γνωρίζει κανείς αν παίζει πουθενά ακόμη; Υπάρχει μήπως υλικό τηλεοπτικό ή και ηχητικό δικό του; Αν ναι, θα χαιρόμασταν όλοι να ακούγαμε δείγματα ερμηνείας του!
Ο Παναγιώτης (Τάκης) Παλαιοθόδωρος γεννήθηκε στα «ΚΑΛΥΒΙΑ» του νομού Ηλίας της 3 Μαΐου 1942.
Μόλις έφυγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, οι γονείς του εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα, όπου τελείωσε και τρεις τάξεις του Δημοτικού.
Ακολουθώντας της περιοδείες τον πατέρα του Κωνσταντίνου Παλαιοθόδωρου, που ήταν καραγκιοζοπαίκτης και έπαιζε με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Κώσταρος», έμαθε την τέχνη του Καραγκιόζη.
Βοηθούσε τον πατέρα του σε διάφορες δουλειές του θεάτρου, μα πιο πολύ τον βοήθαγε φτιάχνοντας του φιγούρες, σκηνικά και ρεκλάμες.
Παράλληλα άρχισε να παίζει και μπουζούκι, αφού τότε η μουσική στον καραγκιόζη ήταν ζωντανή, και έτσι με τον Τάκη, ο πατέρας του γλύτωνε ένα μεροκάματο μουσικού.
Κάποια στιγμή, και όταν ο Παναγιώτης ήταν 16 χρονών, έκλεισε ο λαιμός του πατέρα του, από βαρύ κρυολόγημα, και ήταν αδύνατο να παίξει το βράδυ στην παράσταση στο καφενείο.
Τότε ο γιος του Παναγιώτης πήρε το θάρρος, έπιασε της φιγούρες, και έπαιξε την παράσταση της.
Έκανε τόσο εντύπωση στον καφετζή – θεατρώνη, που είπε του πατέρα του, πως «από εδώ και στο εξής να μου στέλνεις τον γιό σου».
Η ασθένεια του πατέρα του κράτησε πολλούς μήνες, και ο 16χρονος Παναγιώτης έπαιζε καθημερινά στο «πόδι» του πατέρα του.
Στα 19 του χρόνια πια άρχισε να παίζει περισσότερο μόνος του, και λιγότερες φορές με τον πατέρα του, που αναγκαστικά πια βρήκε της βοηθούς. Το καλλιτεχνικό ταλέντο που φάνηκε από νωρίς και τον έκανε περιζήτητο όχι μόνο της θεατρώνες, αλλά και μεταξύ των συναδέλφων του, αφού έφτιαχνε φιγούρες, σκηνικά και ρεκλάμες σε όλους της καραγκιοζοπαίκτες. Έχει φτιάξει ακόμη σκηνικά και για της παραστάσεις του Θανάση Σπυρόπουλου της εκπομπές της τηλεόρασης.
Μετά το στρατιωτικό του, ο Παναγιώτης Παλαιοθόδωρος άρχισε σιγά – σιγά παράλληλα με της περιοδείες, να παίζει και σε μόνιμα θέατρα, στην αρχή στην Πάτρα και αργότερα στην Αθήνα, όπου αφού παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια, άρχισε να μένει μόνιμα.
Από το 1980 γίνεται μέλος του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου σκιών, και παίρνει για πρώτη φορά την άδεια από το Υπουργείο παιδείας να παίζει μέσα στα σχολεία, όπου ανελλιπώς παίζει από τότε της της χειμερινές περιόδους.
Εκεί γνωρίζεται με όλους του καραγκιοζοπαίκτες της οποίους φτιάχνει φιγούρες, σκηνικά, ενώ της φορές διακοσμεί με χειροποίητες γιγαντοαφίσες αρκετά μόνιμα θέατρα.
Το προ-τελευταίο μόνιμο θέατρο στην Αθήνα το έστησε το 1988 όπου με βοήθεια του γαμβρού του Κ. Κομνηνού αλλά και της της οικογένειας, δημιούργησαν τον “ΠΑΙΔΟΤΟΠΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ” (Αργολίδος 22 και Δουκίσσης Πλακεντίας).
Πρόκειται για ένα χώρο παιδικών εκδηλώσεων με σκηνή καραγκιόζη στην οποία όλα τα σκηνικά της σκηνής του θεάτρου της χειροποίητες φιγούρες αλλά και τοιχογραφίες κατά μήκος του θεάτρου της φτιάχνει ο Κ, Παλαιοθόδωρος εξ ολοκλήρου.
Παρ’ όλη την προσπάθεια που καταβάλει το θεατράκι δεν πάει καλά, και μετά από μερικά χρόνια κλείνει, αφήνοντας πίσω του χρέη και πίκρα. Η πίκρα και τα χρέη τον ίδιο δεν τον καταβάλουν, που παλεύει ακατάπαυτα. Καταβάλει της την σύζυγό του την οποία μετά από λίγο χάνει.
Λίγο μετά τον θάνατο της συζύγου του, μετακόμισε και πάλι στην Πελοπόννησο, στο Αίγιο, όπου αγωνίζεται και εκεί για την τέχνη που αγαπάει. Τον Καραγκιόζη.
Το 2001, τον καλεί ο Δήμος Λουτρακίου – Περαχώρας να αναλάβει το μόνιμο θερινό θεατράκι που λειτουργούσε μέχρι που πέθανε ο συνάδελφός του Διονύσης Λέντερης.
Από το μόνιμο αυτό θεατράκι, σταμάτησε το 2008 με ευθύνη της Δημοτικής αρχής κι έτσι το μοναδικό θεατράκι με χρώμα από το παραδοσιακό μαντράκι του Καραγκιόζη, το οποίο γέμιζε μέσα έξω με το απαράμιλλο ταλέντο του τόσο του καραγκιοζοπαίκτη όσο και του λαϊκού ζωγράφου έπεσε στα χέρια απαράδεκτων και ατάλαντων.
Το καλοκαίρι του 2009 η προσφορά του στο θέατρο σκιών αναγνωρίστηκε από την πολιτεία με την χορηγία ισόβιας ΤΙΜΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ.
Παναγιώτης
Παλαιοθόδωρος
Παλαιοθόδωρος
Ο Παναγιώτης (Τάκης) Παλαιοθόδωρος γεννήθηκε στα «ΚΑΛΥΒΙΑ» του νομού Ηλίας της 3 Μαΐου 1942.
Μόλις έφυγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, οι γονείς του εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα, όπου τελείωσε και τρεις τάξεις του Δημοτικού.
Ακολουθώντας της περιοδείες τον πατέρα του Κωνσταντίνου Παλαιοθόδωρου, που ήταν καραγκιοζοπαίκτης και έπαιζε με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Κώσταρος», έμαθε την τέχνη του Καραγκιόζη.
Βοηθούσε τον πατέρα του σε διάφορες δουλειές του θεάτρου, μα πιο πολύ τον βοήθαγε φτιάχνοντας του φιγούρες, σκηνικά και ρεκλάμες.
Παράλληλα άρχισε να παίζει και μπουζούκι, αφού τότε η μουσική στον καραγκιόζη ήταν ζωντανή, και έτσι με τον Τάκη, ο πατέρας του γλύτωνε ένα μεροκάματο μουσικού.
Κάποια στιγμή, και όταν ο Παναγιώτης ήταν 16 χρονών, έκλεισε ο λαιμός του πατέρα του, από βαρύ κρυολόγημα, και ήταν αδύνατο να παίξει το βράδυ στην παράσταση στο καφενείο.
Τότε ο γιος του Παναγιώτης πήρε το θάρρος, έπιασε της φιγούρες, και έπαιξε την παράσταση της.
Έκανε τόσο εντύπωση στον καφετζή – θεατρώνη, που είπε του πατέρα του, πως «από εδώ και στο εξής να μου στέλνεις τον γιό σου».
Η ασθένεια του πατέρα του κράτησε πολλούς μήνες, και ο 16χρονος Παναγιώτης έπαιζε καθημερινά στο «πόδι» του πατέρα του.
Στα 19 του χρόνια πια άρχισε να παίζει περισσότερο μόνος του, και λιγότερες φορές με τον πατέρα του, που αναγκαστικά πια βρήκε της βοηθούς. Το καλλιτεχνικό ταλέντο που φάνηκε από νωρίς και τον έκανε περιζήτητο όχι μόνο της θεατρώνες, αλλά και μεταξύ των συναδέλφων του, αφού έφτιαχνε φιγούρες, σκηνικά και ρεκλάμες σε όλους της καραγκιοζοπαίκτες. Έχει φτιάξει ακόμη σκηνικά και για της παραστάσεις του Θανάση Σπυρόπουλου της εκπομπές της τηλεόρασης.
Μετά το στρατιωτικό του, ο Παναγιώτης Παλαιοθόδωρος άρχισε σιγά – σιγά παράλληλα με της περιοδείες, να παίζει και σε μόνιμα θέατρα, στην αρχή στην Πάτρα και αργότερα στην Αθήνα, όπου αφού παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια, άρχισε να μένει μόνιμα.
Από το 1980 γίνεται μέλος του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου σκιών, και παίρνει για πρώτη φορά την άδεια από το Υπουργείο παιδείας να παίζει μέσα στα σχολεία, όπου ανελλιπώς παίζει από τότε της της χειμερινές περιόδους.
Εκεί γνωρίζεται με όλους του καραγκιοζοπαίκτες της οποίους φτιάχνει φιγούρες, σκηνικά, ενώ της φορές διακοσμεί με χειροποίητες γιγαντοαφίσες αρκετά μόνιμα θέατρα.
Το προ-τελευταίο μόνιμο θέατρο στην Αθήνα το έστησε το 1988 όπου με βοήθεια του γαμβρού του Κ. Κομνηνού αλλά και της της οικογένειας, δημιούργησαν τον “ΠΑΙΔΟΤΟΠΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ” (Αργολίδος 22 και Δουκίσσης Πλακεντίας).
Πρόκειται για ένα χώρο παιδικών εκδηλώσεων με σκηνή καραγκιόζη στην οποία όλα τα σκηνικά της σκηνής του θεάτρου της χειροποίητες φιγούρες αλλά και τοιχογραφίες κατά μήκος του θεάτρου της φτιάχνει ο Κ, Παλαιοθόδωρος εξ ολοκλήρου.
Παρ’ όλη την προσπάθεια που καταβάλει το θεατράκι δεν πάει καλά, και μετά από μερικά χρόνια κλείνει, αφήνοντας πίσω του χρέη και πίκρα. Η πίκρα και τα χρέη τον ίδιο δεν τον καταβάλουν, που παλεύει ακατάπαυτα. Καταβάλει της την σύζυγό του την οποία μετά από λίγο χάνει.
Λίγο μετά τον θάνατο της συζύγου του, μετακόμισε και πάλι στην Πελοπόννησο, στο Αίγιο, όπου αγωνίζεται και εκεί για την τέχνη που αγαπάει. Τον Καραγκιόζη.
Το 2001, τον καλεί ο Δήμος Λουτρακίου – Περαχώρας να αναλάβει το μόνιμο θερινό θεατράκι που λειτουργούσε μέχρι που πέθανε ο συνάδελφός του Διονύσης Λέντερης.
Από το μόνιμο αυτό θεατράκι, σταμάτησε το 2008 με ευθύνη της Δημοτικής αρχής κι έτσι το μοναδικό θεατράκι με χρώμα από το παραδοσιακό μαντράκι του Καραγκιόζη, το οποίο γέμιζε μέσα έξω με το απαράμιλλο ταλέντο του τόσο του καραγκιοζοπαίκτη όσο και του λαϊκού ζωγράφου έπεσε στα χέρια απαράδεκτων και ατάλαντων.
Το καλοκαίρι του 2009 η προσφορά του στο θέατρο σκιών αναγνωρίστηκε από την πολιτεία με την χορηγία ισόβιας ΤΙΜΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ.
